CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

Tertens-AM, 1,5 mg + 5 mg, tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu

Tertens-AM, 1,5 mg + 10 mg, tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna tabletka zawiera 1,5 mg indapamidu oraz 6,935 mg amlodypiny bezylanu (co odpowiada 5 mg

amlodypiny).

Jedna tabletka zawiera 1,5 mg indapamidu oraz 13,87 mg amlodypiny bezylanu (co odpowiada 10 mg amlodypiny).

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: 104,5 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu.

Biała, okrągła, powlekana, dwuwarstwowa tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu o średnicy 9 mm, z wytłoczonym znakiem po jednej stronie.

Różowa, okrągła, powlekana, dwuwarstwowa tabletka o zmodyfikowanym uwalnianiu o średnicy9 mm, z wytłoczonym znakiem po jednej stronie.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

Produkt Tertens-AM jest wskazany w leczeniu substytucyjnym pacjentów z nadciśnieniem tętniczym samoistnym, którzy stosują indapamid i amlodypinę w takich samych dawkach w oddzielnychpreparatach.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawkowanie

Jedna tabletka na dobę, przyjmowana w pojedynczej dawce, najlepiej rano; tabletkę należy połknąćw całości, bez rozgryzania, popijając wodą.

Stosowanie produktu złożonego nie jest odpowiednie do rozpoczynania leczenia.

Jeżeli konieczna jest zmiana dawkowania, należy oddzielnie określić dawkę poszczególnych

substancji czynnych.

Szczególne grupy pacjentów

Dzieci i młodzież

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności produktu Tertens-AM u dzieci oraz

młodzieży. Brak dostępnych danych.

Pacjenci z zaburzeniem czynności nerek (patrz punkty 4.3 i 4.4)

1

W przypadku ciężkiego zaburzenia czynności nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min) leczenie jest przeciwwskazane.

U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności nerek, dostosowanie dawki nie jest konieczne.

Pacjenci w podeszłym wieku (patrz punkty 4.4 i 5.2)

Pacjenci w podeszłym wieku mogą być leczeni produktem Tertens-AM w zależności od czynności

nerek.

Pacjenci z zaburzeniem czynności wątroby (patrz punkty 4.3 i 4.4)

U pacjentów z ciężkim zaburzeniem czynności wątroby leczenie jest przeciwwskazane. U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby, zalecenia dotyczące dawkowania amlodypiny nie zostały ustalone, z tego powodu należy ostrożnie określić dawkę oraz rozpocząć leczenie od najmniejszej dawki z zakresu dawkowania (patrz punkty 4.4 i 5.2).

Sposób podawania

Podanie doustne.

4.3 Przeciwwskazania

- Nadwrażliwość na substancje czynne, inne sulfonamidy, pochodne dihydropirydyny lubna którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1; - ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny poniżej 30 ml/min); - encefalopatia wątrobowa lub ciężkie zaburzenie czynności wątroby; - hipokaliemia;

- ciężkie niedociśnienie tętnicze;

- wstrząs, w tym wstrząs kardiogenny;

- zwężenie drogi odpływu z lewej komory serca (np. zwężenie zastawki aorty dużego stopnia);- hemodynamicznie niestabilna niewydolność serca po przebyciu ostrego zawału serca.

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

Specjalne ostrzeżenia

Encefalopatia wątrobowa

Jeśli czynność wątroby jest zaburzona, tiazydopodobne leki moczopędne mogą powodować, szczególnie w przypadku zaburzeń gospodarki wodno-elektrolitowej, wystąpienie encefalopatii wątrobowej, która może prowadzić do śpiączki wątrobowej. Jeśli pojawią się objawy encefalopatii, ze względu na zawartość indapamidu, należy natychmiast przerwać podawanie produktu Tertens-AM.

Nadwrażliwość na światło

Po zastosowaniu tiazydowych i tiazydopodobnych leków moczopędnych (patrz punkt 4.8)odnotowano przypadki reakcji nadwrażliwości na światło. Jeśli podczas leczenia wystąpi reakcjanadwrażliwości na światło, zaleca się przerwać terapię. Jeśli ponowne podanie leku moczopędnegojest uznane za konieczne, zaleca się ochronę powierzchni narażonych na działanie słońca lubsztucznych promieni UVA.

Środki ostrożności

Przełom nadciśnieniowy

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności amlodypiny w przełomie nadciśnieniowym.

Równowaga wodno-elektrolitowa

• Stężenie sodu w osoczu:

Należy oznaczyć stężenie sodu przed rozpoczęciem leczenia, a następnie oznaczać je w regularnych odstępach czasu. Zmniejszenie stężenia sodu może być początkowo bezobjawowe, dlatego konieczne

2

jest regularne oznaczanie stężenia sodu w osoczu. Oznaczenie stężenia sodu należy wykonywać częściej u pacjentów w podeszłym wieku i pacjentów z marskością wątroby (patrz punkty 4.8 i 4.9).Podawanie jakiegokolwiek leku moczopędnego może powodować hiponatremię, czasami z bardzopoważnymi następstwami. Hiponatremia i hipowolemia mogą być odpowiedzialne za odwodnieniei niedociśnienie ortostatyczne. Jednoczesna utrata jonów chlorkowych może prowadzić do wtórnejkompensacyjnej zasadowicy metabolicznej: częstość występowania oraz nasilenie tego działania sąniewielkie.

• Stężenie potasu w osoczu:

Utrata potasu z hipokaliemią stanowi poważne ryzyko związane z tiazydowymi oraz tiazydopodobnymi lekami moczopędnymi. Hipokaliemia może powodować zaburzenia dotyczącemięśni. Zgłaszano przypadki rabdomiolizy, głównie w związku z ciężką hipokaliemią. Należy zapobiegać ryzyku wystąpienia hipokaliemii (<3,4 mmol/l) u pacjentów z grup dużego ryzyka, takich jak: pacjenci w podeszłym wieku, niedożywieni i (lub) leczeni wieloma lekami, pacjenci z marskością wątroby z obrzękami i wodobrzuszem, pacjenci z chorobą naczyń wieńcowych i pacjenci z niewydolnością serca. W takich przypadkach hipokaliemia zwiększa toksyczność glikozydów nasercowych oraz ryzyko wystąpienia zaburzeń rytmu serca.

Pacjenci, u których występuje wydłużony odstęp QT w zapisie EKG, bez względu na pochodzeniejatrogenne czy też wrodzone, znajdują się również w grupie ryzyka.

Hipokaliemia, podobnie jak bradykardia, może predysponować do wystąpienia poważnych zaburzeń rytmu serca, szczególnie torsade de pointes, które mogą być zakończone zgonem.

We wszystkich tych przypadkach konieczne jest częstsze oznaczanie stężenia potasu w osoczu.Pierwsze oznaczenie stężenia potasu w osoczu należy wykonać w pierwszym tygodniu po rozpoczęciuleczenia. W razie wykrycia hipokaliemii należy wyrównać niedobór potasu.

• Stężenie wapnia w osoczu:

Tiazydowe i tiazydopodobne leki moczopędne mogą zmniejszać wydalanie wapnia z moczem, powodując nieznaczne i przemijające zwiększenie stężenia wapnia w osoczu. Hiperkalcemia może być związana z nierozpoznaną nadczynnością przytarczyc.

Leczenie należy przerwać przed badaniem czynności przytarczyc.

Stężenie glukozy we krwi

Ze względu na zawartość indapamidu, u pacjentów z cukrzycą istotne jest kontrolowanie stężenia

glukozy we krwi, zwłaszcza w przypadku hipokaliemii.

Niewydolność serca

Pacjentów z niewydolnością serca należy leczyć z zachowaniem środków ostrożności.W długookresowym badaniu kontrolowanym placebo, w którym stosowano amlodypinę u pacjentówz ciężką niewydolnością serca (III i IV klasa wg NYHA), zanotowano większą częstość wystąpienia obrzęku płuc u pacjentów stosujących amlodypinę w porównaniu z pacjentami stosującymi placebo. Leki z grupy antagonistów wapnia, w tym amlodypinę, należy ostrożnie stosować u pacjentów z zastoinową niewydolnością serca, ponieważ mogą zwiększać ryzyko wystąpienia zdarzeń sercowo- naczyniowych oraz zgonu.

Czynność nerek

Tiazydowe i tiazydopodobne leki moczopędne są w pełni skuteczne u pacjentów z prawidłową lubtylko w niewielkim stopniu zaburzoną czynnością nerek (stężenie kreatyniny w osoczu poniżej25 mg/l, tj. 220 µmol/l u osób dorosłych). U osób w podeszłym wieku stężenie kreatyniny w osoczu należy zweryfikować uwzględniając wiek, masę ciała oraz płeć.

Hipowolemia, wtórna do utraty wody i sodu, indukowana przez leki moczopędne, na początkuleczenia powoduje zmniejszenie przesączania kłębuszkowego. Może to powodować zwiększeniestężenia mocznika we krwi i kreatyniny w osoczu. Ta przemijająca czynnościowa niewydolność nereknie powoduje żadnych następstw u osób z prawidłową czynnością nerek, natomiast może nasilić jużistniejącą niewydolność nerek.

3

U pacjentów z niewydolnością nerek amlodypina może być stosowana w zwykłych dawkach. Zmianystężeń amlodypiny w osoczu nie korelują ze stopniem niewydolności nerek. Amlodypina nie ulegadializie.

Wpływ preparatu złożonego Tertens-AM na zaburzenie czynności nerek nie był badany. W zaburzeniu czynności nerek dawki produktu Tertens-AM powinny być takie, jak w przypadku podawania oddzielnie poszczególnych składników.

Kwas moczowy

Ze względu na zawartość indapamidu, u pacjentów ze zwiększonym stężeniem kwasu moczowego we krwi istnieje zwiększone ryzyko napadów dny moczanowej.

Zaburzenie czynności wątroby

Okres półtrwania amlodypiny jest wydłużony a wartości AUC są większe u pacjentów z zaburzeniamiczynności wątroby; nie opracowano dotychczas zaleceń dotyczących dawkowania amlodypiny.Dlatego stosowanie amlodypiny należy rozpoczynać od najmniejszej dawki z zakresu dawkowaniai zachować ostrożność zarówno na początku leczenia jak i podczas zwiększania dawki. Działanie preparatu złożonego Tertens-AM nie było badane w zaburzeniu czynności wątroby. Biorąc pod uwagę wpływ indapamidu i amlodypiny, produkt Tertens-AM jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby oraz należy zachować ostrożność u pacjentów z łagodnym i umiarkowanym zaburzeniem czynności wątroby.

Wysięk naczyniówkowy, ostra krótkowzroczność i wtórna jaskra zamkniętego kąta Sulfonamid lub pochodne sulfonamidu mogą powodować reakcję idiosynkrazji powodującą wysięk naczyniówkowy z ubytkiem pola widzenia, przemijającą krótkowzroczność i ostrą jaskrę zamkniętego kąta. Objawy obejmują nagłe pogorszenie ostrości wzroku lub ból oka, zwykle występują w ciągukilku godzin lub tygodni od rozpoczęcia stosowania leku. Nieleczona ostra jaskra zamkniętego kąta może prowadzić do trwałej utraty wzroku. Podstawowym sposobem leczenia jest jak najszybsze zaprzestanie podawania leku. Jeśli ciśnienie wewnątrzgałkowe pozostaje niekontrolowane, konieczne może być rozważenie natychmiastowego leczenia farmakologicznego lub chirurgicznego. Czynniki ryzyka rozwoju ostrej jaskry zamkniętego kąta mogą obejmować alergię na sulfonamidy lub penicylinę w wywiadzie.

Sportowcy

Sportowcy powinni wziąć pod uwagę, że ten produkt leczniczy zawiera substancję czynną, która może powodować pozytywny wynik testu antydopingowego.

Pacjenci w podeszłym wieku

Pacjenci w podeszłym wieku mogą być leczeni produktem Tertens-AM w zależności od czynności

nerek (patrz punkty 4.2 i 5.2).

Substancje pomocnicze

Tertens-AM nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko występującą, dziedziczną nietolerancjągalaktozy, brakiem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy.

Zawartość sodu

Tertens-AM zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) w tabletce, to znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

Związane z indapamidem

Skojarzenia leków niezalecane:

Lit

4

Następuje zwiększenie stężenia litu w osoczu z objawami przedawkowania, tak jak w przypadku diety ubogosodowej (zmniejszone wydalanie litu z moczem). Jednakże jeśli konieczne jest zastosowanie leków moczopędnych, należy uważnie monitorować stężenie litu w osoczu i jeśli jest to konieczne,odpowiednio dostosować dawkę.

Skojarzenia leków wymagające zachowania ostrożności:

Leki indukujące torsade de pointes, takie jak (ale nie ograniczają się do nich): - leki przeciwarytmiczne klasy Ia (np. chinidyna, hydrochinidyna, dyzopiramid); - leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron, sotalol, dofetylid, ibutylid, bretylium); - niektóre leki przeciwpsychotyczne:

pochodne fenotiazyny (np. chloropromazyna, cyjamemazyna, lewomepromazyna, tiorydazyna, trifluoperazyna);

pochodne benzamidu (np. amisulpryd, sulpiryd, sultopryd, tiapryd);pochodne butyrofenonu (np. droperydol, haloperydol);

inne leki przeciwpsychotyczne (np. pimozyd);

inne substancje (np. beprydyl, cyzapryd, difemanil, erytromycyna podawana dożylnie, halofantryna, mizolastyna, pentamidyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna, winkamina podawana dożylnie, metadon, astemizol, terfenadyna).

Zwiększenie ryzyka arytmii komorowych, szczególnie torsade de pointes (hipokaliemia jest czynnikiem ryzyka).

Jeżeli jednoczesne zastosowanie tych leków jest konieczne, należy obserwować, czy u pacjenta nierozwija się hipokaliemia i w razie konieczności korygować stężenie potasu. Należy kontrolowaćstężenie elektrolitów w osoczu oraz wykonywać badanie EKG.

Jeśli występuje hipokaliemia, należy stosować substancje nie powodujące ryzyka torsade de pointes.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (stosowane ogólnie), w tym selektywne inhibitory COX-2,duże dawki kwasu acetylosalicylowego (≥3 g/dobę)

Możliwość osłabienia przeciwnadciśnieniowego działania indapamidu.Istnieje ryzyko ostrej niewydolności nerek u pacjentów odwodnionych (zmniejszone przesączaniekłębuszkowe). Od początku leczenia należy kontrolować czynność nerek oraz dbać o nawodnieniepacjenta.

Inhibitory konwertazy angiotensyny (inhibitory ACE)

Ryzyko nagłego niedociśnienia tętniczego i (lub) ostrej niewydolności nerek, jeśli leczenieinhibitorem ACE rozpoczynane jest w sytuacji utrzymującego się niedoboru sodu (szczególnie u pacjentów ze zwężeniem tętnicy nerkowej).

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym ze względu na fakt, że uprzednie leczenie moczopędne może spowodować niedobór sodu, należy:

- odstawić lek moczopędny na 3 dni przed rozpoczęciem stosowania inhibitora ACE, a następnie, jeżeli to konieczne, powrócić do leczenia lekiem moczopędnym nieoszczędzającym potasu- lub rozpocząć leczenie inhibitorem ACE w małych dawkach i stopniowo je zwiększać.

U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca należy rozpocząć leczenie od bardzo małych dawekinhibitora ACE, jeżeli to możliwe po zmniejszeniu dawki leku moczopędnego nieoszczędzającegopotasu.

We wszystkich przypadkach należy monitorować czynność nerek (stężenie kreatyniny w osoczu) przez

pierwsze tygodnie leczenia inhibitorem ACE.

Inne leki powodujące hipokaliemię: amfoterycyna B (iv.), gliko- i mineralokortykosteroidy(stosowane ogólnie), tetrakozaktyd, leki przeczyszczające o działaniu pobudzającymperystaltykę

Zwiększenie ryzyka hipokaliemii (działanie addytywne).

5

Należy monitorować oraz korygować stężenie potasu w osoczu, zwłaszcza podczas jednoczesnegoleczenia glikozydami naparstnicy. Należy stosować leki przeczyszczające nie pobudzająceperystaltyki.

Glikozydy naparstnicy

Hipokaliemia jest czynnikiem usposabiającym do wystąpienia objawów toksyczności glikozydów naparstnicy.

Konieczne jest kontrolowanie stężenia potasu w osoczu, wykonanie badania EKG, a w raziekonieczności zmodyfikowanie leczenia.

Baklofen

Nasila przeciwnadciśnieniowe działanie indapamidu.

Należy nawodnić pacjenta oraz na początku leczenia kontrolować czynność nerek.

Allopurynol

Jednoczesne leczenie indapamidem może zwiększyć częstość reakcji nadwrażliwości na allopurynol.

Skojarzenia leków wymagające rozważenia:

Leki moczopędne oszczędzające potas (amiloryd, spironolakton, triamteren) Racjonalne skojarzenie tych leków, korzystne dla niektórych pacjentów, nie eliminuje ryzyka hipokaliemii lub hiperkaliemii (zwłaszcza w przypadku osób z niewydolnością nerek lub chorych na cukrzycę). Należy kontrolować stężenie potasu w osoczu i EKG, a jeśli jest to konieczne, należyponownie rozważyć sposób leczenia.

Metformina

Zwiększenie ryzyka wystąpienia indukowanej przez metforminę kwasicy mleczanowej, z powodu możliwości rozwoju czynnościowej niewydolności nerek związanej ze stosowaniem leków moczopędnych, zwłaszcza diuretyków pętlowych. Nie należy stosować metforminy, jeśli stężeniekreatyniny w osoczu jest większe niż 15 mg/l (135 µmol/l) u mężczyzn oraz 12 mg/l (110 µmol/l) u kobiet.

Środki cieniujące zawierające jod

W przypadku odwodnienia spowodowanego lekami moczopędnymi istnieje zwiększone ryzyko rozwoju ostrej niewydolności nerek, zwłaszcza, jeśli zastosowano duże dawki jodowego środka cieniującego. Przed zastosowaniem jodowego środka cieniującego należy odpowiednio nawodnićpacjenta.

Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, neuroleptyki Działanie przeciwnadciśnieniowe oraz zwiększone ryzyko wystąpienia hipotonii ortostatycznej(działanie addytywne).

Wapń (sole wapnia)

Ryzyko hiperkalcemii w wyniku zmniejszonego wydalania wapnia z moczem.

Cyklosporyna, takrolimus

Ryzyko zwiększenia stężenia kreatyniny w osoczu, bez zmiany stężenia cyklosporyny, nawet jeśli nie występuje utrata wody i (lub) sodu.

Kortykosteroidy, tetrakozaktyd (stosowane ogólnie)Zmniejszone działanie przeciwnadciśnieniowe (zatrzymanie wody i (lub) sodu w wyniku działania kortykosteroidów).

Związane z amlodypiną

Dantrolen (wlew): u zwierząt po podaniu werapamilu i dożylnym podaniu dantrolenu obserwowanoprowadzące do śmierci migotanie komór i zapaść krążeniową powiązaną z hiperkaliemią. Ze względu

6

na ryzyko hiperkaliemii zaleca się unikanie jednoczesnego podawania antagonistów wapnia, takich jak amlodypina, u pacjentów podatnych na hipertermię złośliwą i w leczeniu hipertermii złośliwej.

Przyjmowanie amlodypiny z grejpfrutami lub z sokiem grejpfrutowym nie jest zalecane ze względu namożliwość zwiększenia biodostępności, co u niektórych pacjentów może nasilać obniżenie ciśnienia tętniczego.

Inhibitory CYP3A4: jednoczesne stosowanie amlodypiny z silnymi lub umiarkowanymi inhibitoramiCYP3A4 (inhibitory proteazy, azole przeciwgrzybicze, makrolidy, takie jak erytromycyna lubklarytromycyna, werapamil lub diltiazem) może powodować znaczne zwiększenie wpływuamlodypiny na organizm. Znaczenie kliniczne tych zmian farmakokinetycznych może być bardziejwidoczne u pacjentów w podeszłym wieku. Może być konieczna kontrola kliniczna oraz dostosowaniedawki.

U pacjentów przyjmujących klarytromycynę i amlodypinę istnieje zwiększone ryzyko niedociśnieniatętniczego. Podczas jednoczesnego stosowania amlodypiny i klarytromycyny zaleca się ścisłąobserwację pacjentów.

Induktory CYP3A4: Jednoczesne stosowanie znanych induktorów CYP3A4 może powodować zmiany stężenia amlodypiny w osoczu. Dlatego też, zarówno podczas jednoczesnego stosowania, jak i po jego zakończeniu - szczególnie w przypadku silnych induktorów CYP3A4 [np. ryfampicyna, ziele dziurawca zwyczajnego (Hypericum perforatum)] - należy kontrolować ciśnienie tętnicze i rozważyćkonieczność modyfikacji dawki.

Wpływ amlodypiny na inne produkty lecznicze

Działanie amlodypiny polegające na obniżaniu ciśnienia tętniczego sumuje się z działaniemobniżającym ciśnienie krwi innych produktów leczniczych o właściwościachprzeciwnadciśnieniowych.

W badaniach klinicznych dotyczących interakcji, amlodypina nie wpływała na farmakokinetykę atorwastatyny, digoksyny lub warfaryny.

Takrolimus: podczas jednoczesnego stosowania z amlodypiną istnieje ryzyko zwiększenia stężeniatakrolimusu we krwi. Aby uniknąć toksycznego działania takrolimusu, podczas stosowaniaamlodypiny u pacjenta leczonego takrolimusem należy monitorować stężenie takrolimusu we krwioraz dostosować jego dawkę, jeśli jest to konieczne.

Inhibitory kinazy mTOR: inhibitory mTOR, takie jak syrolimus, temsyrolimus i ewerolimus, sąsubstratami CYP3A. Amlodypina jest słabym inhibitorem CYP3A. Podczas jednoczesnegostosowania inhibitorów mTOR, amlodypina może zwiększyć ekspozycję na inhibitory mTOR.

Cyklosporyna: nie przeprowadzono badań interakcji dotyczących cyklosporyny i amlodypinyu zdrowych ochotników lub w innych populacjach, z wyjątkiem pacjentów po przeszczepieniu nerki,u których obserwowano zmienne zwiększenie stężeń minimalnych cyklosporyny (średnio o 0%-40%). Należy rozważyć monitorowanie stężenia cyklosporyny u pacjentów po przeszczepieniu nerki przyjmujących amlodypinę, a w razie konieczności należy zmniejszyć dawkę cyklosporyny.

Symwastatyna: wielokrotne, jednoczesne podawanie amlodypiny w dawce 10 mg i symwastatyny w dawce 80 mg powodowało zwiększenie o 77% narażenia na symwastatynę, w porównaniu dopodawania symwastatyny w monoterapii. U pacjentów przyjmujących amlodypinę należy ograniczyćdawkę symwastatyny do 20 mg na dobę.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Zważywszy na działanie poszczególnych składników tego złożonego produktu leczniczego na ciążę i laktację:

Nie zaleca się stosowania produktu Tertens-AM podczas ciąży. Nie zaleca się stosowania produktu Tertens-AM podczas laktacji.

7

Ciąża

Związane z indapamidem

Nie ma danych lub istnieją ograniczone dane (dotyczące mniej niż 300 ciąż) odnośnie stosowania indapamidu u kobiet w ciąży. Przedłużone narażenie na lek tiazydowy podczas trzeciego trymestru ciąży może zmniejszyć objętość osocza u matki, jak również przepływ maciczno-łożyskowy krwi, comoże powodować niedokrwienie łożyska i płodu oraz opóźnienie wzrostu. Ponadto donoszono o rzadkich przypadkach hipoglikemii i małopłytkowości u noworodków, które były narażone w okresie okołoporodowym.

Badania na zwierzętach nie wskazują na bezpośredni lub pośredni szkodliwy wpływ w odniesieniu dotoksycznego wpływu na rozród (patrz punkt 5.3).

Związane z amlodypiną

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania amlodypiny u kobiet w ciąży. W badaniach na zwierzętachpo dużych dawkach obserwowano toksyczny wpływ na rozród (patrz punkt 5.3).

Karmienie piersią

Związane z indapamidem

Istnieją niewystarczające informacje dotyczące przenikania indapamidu lub metabolitów do mlekakobiecego. Może wystąpić nadwrażliwość na pochodne sulfonamidowe i hipokaliemia. Nie możnawykluczyć ryzyka dla noworodków lub niemowląt.

Indapamid jest podobny do tiazydowych leków moczopędnych, których stosowanie podczas karmienia piersią było powiązane ze zmniejszeniem a nawet zahamowaniem wydzielania mleka.

Związane z amlodypiną

Amlodypina przenika do mleka ludzkiego. Oszacowano, że odsetek dawki, jaki przyjmuje niemowlę od karmiącej go piersią matki, mieści się w przedziale międzykwartylowym od 3% do 7%, z wartością maksymalną wynoszącą 15%. Wpływ amlodypiny na organizm niemowląt jest nieznany.

Płodność

Związane z indapamidem

Badania toksycznego działania na rozrodczość nie wykazały wpływu na płodność samic i samcówszczurów (patrz punkt 5.3). Nie należy spodziewać się wpływu na płodność u ludzi.

Związane z amlodypiną

U niektórych pacjentów leczonych antagonistami wapnia donoszono o przemijających zmianach biochemicznych w główkach plemników. Dane kliniczne dotyczące potencjalnego działaniaamlodypiny na płodność są niewystarczające. W jednym badaniu z udziałem szczurówzaobserwowano wystąpienie działań niepożądanych związanych z płodnością u samców (patrz punkt

5.3).

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

Tertens-AM ma mały lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwaniamaszyn:

- indapamid nie wpływa na czujność, lecz w indywidualnych przypadkach mogą wystąpić różne reakcje związane z obniżeniem ciśnienia tętniczego, zwłaszcza na początku leczenia lubgdy jest dołączony inny środek przeciwnadciśnieniowy.

W rezultacie zdolność prowadzenia pojazdów lub obsługiwania maszyn może być zaburzona. - amlodypina wywiera mały lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn. Zdolność reagowania może ulec osłabieniu, jeśli pacjenci przyjmujący amlodypinę odczuwają zawroty głowy, bóle głowy, zmęczenie lub nudności. Zaleca się ostrożność, zwłaszcza na początku leczenia.

8

4.8 Działania niepożądane

Podsumowanie profilu bezpieczeństwa

Najczęstsze działania niepożądane zgłaszane podczas oddzielnego stosowania indapamidu i amlodypiny to: hipokaliemia, senność, zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego, ból głowy, zaburzenie widzenia, podwójne widzenie, kołatanie serca, nagłe zaczerwienienie (zwłaszcza twarzy), duszność, ból brzucha, nudności, niestrawność, zmiana rytmu wypróżnień, biegunka, zaparcie, wysypka plamkowo-grudkowa, obrzęk okolicy kostek, kurcze mięśni, obrzęk, zmęczenie i astenia.

Wykaz działań niepożądanych przedstawiony w tabeli

Podczas leczenia indapamidem i amlodypiną obserwowano następujące działania niepożądane, uszeregowane według następującej częstości występowania:

bardzo często (≥1/10); często (≥1/100 do <1/10); niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100); rzadko(≥1/10 000 do <1/1 000); bardzo rzadko (<1/10 000); częstość nieznana (nie może być określona na podstawie dostępnych danych).

Klasyfikacja

układów

i narządów

MedDRA

Zakażenia

i zarażenia

pasożytnicze

Zaburzenia krwi

i układu

chłonnego

Zaburzenia

układu

immunologicznego

Zaburzenia

metabolizmu

i odżywiania

Działania niepożądane Częstość występowania

Indapamid Amlodypina

Zapalenie błony śluzowej nosa - Niezbyt często

Leukopenia Bardzo rzadko Bardzo rzadko

Małopłytkowość Bardzo rzadko Bardzo rzadko

Agranulocytoza Bardzo rzadko -

Niedokrwistość aplastyczna Bardzo rzadko -

Niedokrwistość hemolityczna Bardzo rzadko -

Nadwrażliwość - Bardzo rzadko

Hipokaliemia Często -

Podczas badań

klinicznych

hipokaliemię (stężenie

potasu w osoczu

<3,4 mmol/l)

obserwowano u 10%

pacjentów i <3,2 mmol/l

u 4% pacjentów po 4 do

6 tygodniach leczenia.

Po 12 tygodniach

leczenia średnie

zmniejszenie stężenia

potasu w osoczu

wynosiło 0,23 mmol/l

(patrz punkt 4.4).

Hiperglikemia - Bardzo rzadko

Hiperkalcemia Bardzo rzadko -

Hiponatremia z hipowolemią* Nieznana -

Zaburzenia

psychiczne

Bezsenność - Niezbyt często

Zmieniony nastrój (w tym lęk) - Niezbyt często

Depresja - Niezbyt często

Stan splątania - Rzadko

9

Zaburzenia Senność - Częstoukładu (zwłaszcza nanerwowego początku leczenia)

Zawroty głowy pochodzenia - Częstoośrodkowego (zwłaszcza na początku

leczenia) Ból głowy Rzadko Często

(zwłaszcza na

początku

leczenia) Drżenie - Niezbyt częstoZaburzenie smaku - Niezbyt częstoOmdlenie Nieznana Niezbyt częstoNiedoczulica - Niezbyt częstoParestezja Rzadko Niezbyt częstoWzmożone napięcie - Bardzo rzadkoNeuropatia obwodowa - Bardzo rzadkoZaburzenie pozapiramidowe - Nieznana(zespół pozapiramidowy)

Możliwość wystąpienia Nieznana (patrz punktyencefalopatii wątrobowej 4.3 i 4.4)

w przypadku niewydolności wątroby

Zaburzenia oka Zaburzenie widzenia Nieznana Często Podwójne widzenie - Często Krótkowzroczność Nieznana - Ostra jaskra zamkniętego kąta Nieznana - Wysięk naczyniówkowy Nieznana - Zamazane widzenie Nieznana -Zaburzenia ucha Szum uszny - Niezbyt częstoi błędnika Zawroty głowy pochodzenia Rzadko - błędnikowego

Zaburzenia serca Kołatanie serca - Często Zawał mięśnia sercowego - Bardzo rzadko Zaburzenia rytmu serca (w tym Bardzo rzadko Niezbyt często bradykardia, tachykardia

komorowa i migotanie przedsionków)

Torsade de pointes (potencjalnie Nieznana (patrz punkty -zakończone zgonem) 4.4 i 4.5)

Zaburzenia Zaczerwienienie twarzy - Częstonaczyniowe Niedociśnienie tętnicze Bardzo rzadko Niezbyt często Zapalenie naczyń krwionośnych - Bardzo rzadkoZaburzenia Duszność - Częstoukładu Kaszel - Niezbyt częstooddechowego, klatki piersiowej

i śródpiersia

Zaburzenia Ból brzucha - Częstożołądka i jelit Nudności Rzadko Często Wymioty Niezbyt często Niezbyt często

Niestrawność - Często

10

Zaburzenia

wątroby i dróg

żółciowych

Zaburzenia skóry

i tkanki

podskórnej

Zaburzenia

mięśniowo-

szkieletowe

i tkanki łącznej

Zaburzenia nerek

i dróg moczowych

Zaburzenia

układu

rozrodczego

i piersi

Zaburzenia ogólne

i stany w miejscu

podania

Zmiana rytmu wypróżnień - Często

Suchość błony śluzowej jamy Rzadko Niezbyt często

ustnej

Zapalenie trzustki Bardzo rzadko Bardzo rzadko

Zapalenie błony śluzowej - Bardzo rzadko

żołądka

Rozrost dziąseł - Bardzo rzadko

Biegunka - Często

Zaparcie Rzadko Często

Zapalenie wątroby Nieznana Bardzo rzadko

Żółtaczka - Bardzo rzadko

Nieprawidłowa czynność Bardzo rzadko -

wątroby

Wysypka plamkowo-grudkowa Często -

Plamica Niezbyt często Niezbyt często

Łysienie - Niezbyt często

Odbarwienie skóry - Niezbyt często

Nadmierne pocenie się - Niezbyt często

Świąd - Niezbyt często

Wysypka - Niezbyt często

Osutka - Niezbyt często

Obrzęk naczynioruchowy Bardzo rzadko Bardzo rzadko

Pokrzywka Bardzo rzadko Niezbyt często

Toksyczna nekroliza naskórka Bardzo rzadko Nieznana

(zespół Lyella)

Zespół Stevensa-Johnsona Bardzo rzadko Bardzo rzadko

Rumień wielopostaciowy - Bardzo rzadko

Zapalenie skóry złuszczające - Bardzo rzadko

Obrzęk Quinckego - Bardzo rzadko

Nadwrażliwość na światło Zgłaszano przypadki Bardzo rzadko

reakcji nadwrażliwości

na światło (patrz punkt

4.4)

Obrzęk okolicy kostek - Często

Ból stawów - Niezbyt często

Ból mięśni Nieznana Niezbyt często

Kurcze mięśni Nieznana Często

Osłabienie mięśni Nieznana -

Rabdomioliza Nieznana -

Ból pleców - Niezbyt często

Możliwe nasilenie istniejącego Nieznana -

wcześniej tocznia

rumieniowatego układowego

Zaburzenia oddawania moczu - Niezbyt często

Oddawanie moczu w nocy - Niezbyt często

Częstomocz - Niezbyt często

Niewydolność nerek Bardzo rzadko -

Zaburzenie erekcji - Niezbyt często

Ginekomastia - Niezbyt często

Obrzęk - Bardzo często

Zmęczenie Rzadko Często

Ból w klatce piersiowej - Niezbyt często

11

Astenia - Często

Ból - Niezbyt często Złe samopoczucie - Niezbyt często

Badania Zwiększenie masy ciała - Niezbyt często diagnostyczne Zmniejszenie masy ciała - Niezbyt często

Wydłużenie odstępu QT Nieznana (patrz punkty - w elektrokardiogramie 4.4 i 4.5)

Zwiększenie stężenia glukozy Nieznana - we krwi Zastosowanie tych

leków moczopędnych

musi być bardzo ostrożnie rozważone

u pacjentów z dną

moczanową lub

cukrzycą Zwiększenie stężenia kwasu Nieznana moczowego we krwi Zastosowanie tych

leków moczopędnych

musi być bardzo ostrożnie rozważone

u pacjentów z dną

moczanową lub

cukrzycą

Zwiększenie aktywności Nieznana Bardzo rzadko** enzymów wątrobowych

* odpowiedzialna za odwodnienie i niedociśnienie ortostatyczne. Jednoczesna utrata jonów chlorkowych może prowadzić do wtórnej kompensacyjnej zasadowicy metabolicznej: częstość występowania i stopień nasilenia są niewielkie.

** w większości przypadków jako konsekwencja cholestazy.

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszaćwszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu MonitorowaniaNiepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych,Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych

Al. Jerozolimskie 181C 02-222 Warszawa

Tel.: + 48 22 49 21 301

Faks: + 48 22 49 21 309

Strona internetowa

: https://smz.ezdrowie.gov.pl

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Nie ma danych dotyczących przedawkowania produktu Tertens-AM u ludzi.

Indapamid

Objawy

Nie stwierdzono toksyczności indapamidu w dawkach do 40 mg, czyli ok. 27-krotnie większych niżdawka terapeutyczna. Objawy ostrego zatrucia indapamidem mają postać przede wszystkim zaburzeńwodno-elektrolitowych (hiponatremia, hipokaliemia). Mogą wystąpić objawy kliniczne: nudności,wymioty, niedociśnienie tętnicze, kurcze mięśni, zawroty głowy, senność, dezorientacja, poliuria luboliguria z możliwością zaostrzenia do anurii (w wyniku hipowolemii).

Leczenie

12

Na początku konieczna jest szybka eliminacja połkniętej substancji poprzez płukanie żołądka i (lub)podanie węgla aktywowanego, następnie zapewnienie prawidłowej równowagi wodno-elektrolitowej w specjalistycznym ośrodku.

Amlodypina

Doświadczenia z umyślnym przedawkowaniem amlodypiny u ludzi są ograniczone. Objawy

Dostępne dane wskazują, że duże przedawkowanie może prowadzić do znacznego rozszerzenianaczyń obwodowych oraz możliwej odruchowej tachykardii. Donoszono o znacznymi prawdopodobnie długotrwałym obniżeniu ciśnienia tętniczego, prowadzącym do wstrząsu, w tymwstrząsu z wystąpieniem zgonu.

Leczenie

Klinicznie znamienne niedociśnienie tętnicze spowodowane przedawkowaniem amlodypiny wymagaaktywnego podtrzymywania czynności układu sercowo-naczyniowego, w tym częstego monitorowania czynności serca i układu oddechowego, uniesienia kończyn oraz kontrolowania objętości płynów krążących i ilości wydalanego moczu.

W celu przywrócenia napięcia naczyń krwionośnych i ciśnienia tętniczego, można zastosować lekzwężający naczynia krwionośne, pod warunkiem, że nie ma dla niego przeciwwskazań. Dożylnepodanie glukonianu wapnia może być korzystne w celu odwrócenia skutków blokady kanałówwapniowych.

W niektórych przypadkach warto rozważyć płukanie żołądka. U zdrowych ochotników zastosowaniewęgla aktywowanego do 2 godzin po podaniu 10 mg amlodypiny zmniejszyło szybkość absorpcjiamlodypiny. Dializa najprawdopodobniej nie przyniesie spodziewanych korzyści, ponieważamlodypina silnie wiąże się z białkami.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: antagoniści wapnia i leki moczopędne; kod ATC: C08GA02.

Mechanizm działania

Indapamid jest pochodną sulfonamidową zawierająca pierścień indolowy, o właściwościachfarmakologicznych podobnych do tiazydowych leków moczopędnych, działających poprzezhamowanie wchłaniania zwrotnego sodu w części korowej nerki. Powoduje to zwiększenie wydalaniasodu i chlorków i w mniejszym stopniu potasu i magnezu, zwiększając w ten sposób objętośćwydalanego moczu i wywołując działanie przeciwnadciśnieniowe.

Amlodypina jest inhibitorem napływu jonów wapnia należącym do grupy dihydropirydyny (powolny bloker kanału wapniowego lub antagonista jonów wapnia) i hamuje przezbłonowy przepływ jonów wapnia do komórek mięśnia sercowego i komórek błony mięśniowej naczyń.Mechanizm przeciwnadciśnieniowego działania amlodypiny wynika z bezpośredniego działaniarozkurczającego na mięśnie gładkie naczyń.

Działanie farmakodynamiczne

Badania II i III fazy z zastosowaniem indapamidu w monoterapii wykazały jego działanieprzeciwnadciśnieniowe trwające 24 godziny. Działanie to występowało po podaniu dawek, którychdziałanie moczopędne było średnio nasilone.

Właściwości przeciwnadciśnieniowe indapamidu są związane z poprawą podatności tętnici zmniejszaniem oporu naczyniowego i całkowitego oporu obwodowego.Indapamid zmniejsza przerost lewej komory serca.

Leki moczopędne tiazydowe i o podobnym działaniu wykazują terapeutyczne plateau i powyżej określonej dawki zwiększa się jedynie częstość występowania działań niepożądanych. Nie należy zwiększać dawki, jeżeli leczenie jest nieskuteczne.

13

Podczas krótko-, średnio- i długoterminowego leczenia pacjentów z nadciśnieniem tętniczym

wykazano, że indapamid:

- nie wpływa niekorzystnie na metabolizm lipidów: trójglicerydy, frakcję LDL cholesterolu oraz frakcję HDL cholesterolu;

- nie wpływa niekorzystnie na metabolizm węglowodanów, nawet u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym chorych na cukrzycę.

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym, jednorazowa dawka dobowa amlodypiny powodujeklinicznie istotne obniżenie ciśnienia tętniczego zarówno w pozycji leżącej, jak i stojącej przez okres24 godzin. Ze względu na powolny początek działania, amlodypina nie powoduje ostregoniedociśnienia tętniczego.

Amlodypina nie powoduje żadnych metabolicznych działań niepożądanych lub zmian w stężeniulipidów w osoczu, jest odpowiednia dla pacjentów z astmą, cukrzycą i dną moczanową.

Skuteczność kliniczna i bezpieczeństwo stosowania

Nie prowadzono badań produktu Tertens-AM w odniesieniu do wskaźników chorobowości i śmiertelności (badania morbidity-mortality).

W przypadku amlodypiny randomizowane badanie Antihypertensive and Lipid-Lowering Treatmentto Prevent Heart Attack Trial (ALLHAT) przeprowadzono metodą podwójnie ślepej próby (badaniemorbidity-mortality) w celu porównania nowych terapii: amlodypiną w dawce 2,5-10 mg/dobę (antagonista wapnia) lub lizynoprylem w dawce 10-40 mg/dobę (inhibitor ACE) jako leczenie pierwszego rzutu z tiazydowym lekiem moczopędnym – chlorotalidonem w dawce 12,5-25 mg/dobę u pacjentów z łagodnym i umiarkowanym nadciśnieniem tętniczym.

33 357 pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w wieku 55 lat lub starszych zostało losowo przydzielonych do grup i poddanych średnio 4,9-letniej obserwacji. Pacjenci mieli przynajmniej jeden z czynników ryzyka choroby niedokrwiennej serca, w tym: zawał mięśnia sercowego lub udar w wywiadzie (w okresie powyżej 6 miesięcy od włączenia do badania), lub udokumentowaną miażdżycę naczyń (51,5%), cukrzycę typu 2 (36,1%), HDL-C<35 mg/dl (11,6%), przerost lewejkomory serca rozpoznany w badaniu EKG lub za pomocą echokardiografii (20,9%), palenie tytoniu(21,9%).

Pierwszorzędowym złożonym punktem końcowym były zakończone zgonem przypadki chorobyniedokrwiennej serca lub zawały mięśnia sercowego niezakończone zgonem. Nie zaobserwowanoistotnej różnicy w odniesieniu do pierwszorzędowego punktu końcowego w grupie chorychotrzymujących amlodypinę i chlorotalidon: RR 0,98, 95% CI [0,90-1,70] p=0,65. Wśróddrugorzędowych punktów końcowych, częstość niewydolności serca (składowa złożonego punktukońcowego sercowo-naczyniowego) była istotnie większa w grupie otrzymującej amlodypinęw porównaniu z grupą otrzymującą chlorotalidon (10,2% vs 7,7%, RR 1,38, 95% CI [1,25-1,52]p<0,001). Niemniej jednak nie stwierdzono istotnej różnicy w śmiertelności z wszystkich przyczynu pacjentów otrzymujących amlodypinę i chlorotalidon, RR 0,96, 95% CI [0,89-1,02] p=0,20.

Dzieci i młodzież

Brak danych dotyczących stosowania produktu Tertens-AM u dzieci.

Europejska Agencja Leków uchyliła obowiązek przedstawienia wyników badań produktu Tertens-AM we wszystkich podgrupach populacji pediatrycznej w leczeniu nadciśnienia tętniczego (patrz punkt 4.2 – informacja dotycząca stosowania u dzieci i młodzieży).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Jednoczesne podanie indapamidu i amlodypiny nie zmienia ich właściwości farmakokinetycznych w porównaniu do podania tych substancji oddzielnie.

Indapamid

14

Indapamid w dawce 1,5 mg jest dostarczany w postaci o zmodyfikowanym uwalnianiu dzięki systemowi macierzy, w której substancja czynna jest utrzymywana we wnętrzu tabletki w rozproszeniu, co zapewnia powolne uwalnianie indapamidu.

Wchłanianie

Część indapamidu uwalnia się szybko i jest całkowicie wchłaniana w przewodzie pokarmowym. Pokarm nieznacznie przyspiesza wchłanianie, ale nie wpływa na ilość wchłoniętego leku. Maksymalne stężenie w surowicy po podaniu pojedynczej dawki występuje po około 12 godzinach; wielokrotne podawanie dawek zmniejsza różnice w stężeniach występujących w surowicy pomiędzydwiema dawkami. Istnieją różnice indywidualne.

Dystrybucja

Indapamid wiąże się z białkami osocza w 79%.

Okres półtrwania w fazie eliminacji wynosi od 14 do 24 godzin (średnio 18 godzin). Stan stacjonarny jest osiągany po 7 dniach.

Wielokrotne podawanie dawek nie prowadzi do kumulacji.

Eliminacja

Indapamid jest wydalany głównie z moczem (70% dawki) oraz z kałem (22%) w postaci nieczynnych metabolitów.

Pacjenci z grup dużego ryzyka

Parametry farmakokinetyczne pozostają niezmienione u pacjentów z niewydolnością nerek.

Amlodypina

Dawka amlodypiny jest dostępna w postaci o natychmiastowym uwalnianiu.

Wchłanianie, dystrybucja, wiązanie z białkami osocza

Po podaniu doustnym dawek terapeutycznych, amlodypina jest dobrze wchłaniana i maksymalne stężenie we krwi obserwuje się po 6-12 godzinach po zastosowaniu dawki. Całkowita biodostępność wynosi od 64% do 80%. Objętość dystrybucji wynosi około 21 l/kg. W badaniach in vitro wykazano,że około 97,5% krążącej amlodypiny jest związane z białkami osocza. Biodostępność amlodypiny nie ulega zmianie pod wpływem pokarmu.

Metabolizm/eliminacja

Okres półtrwania w końcowej fazie eliminacji z osocza wynosi około 35-50 godzin i jest stały przy dawkowaniu raz na dobę. Amlodypina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie do nieaktywnych metabolitów, 10% macierzystego leku i 60% metabolitów jest wydalane z moczem.

Stosowanie w zaburzeniu czynności wątroby

Dostępne są bardzo ograniczone dane kliniczne dotyczące stosowania amlodypiny u pacjentówz zaburzeniami czynności wątroby. Pacjenci z niewydolnością wątroby mają zmniejszony klirensamlodypiny, czego wynikiem jest dłuższy okres półtrwania oraz zwiększenie wartości AUC o około40-60%.

Stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Czas do osiągnięcia maksymalnego stężenia amlodypiny w osoczu jest u osób w podeszłym wiekupodobny, jak i u osób młodszych. Klirens amlodypiny wykazuje tendencję do zmniejszania się, co powoduje zwiększenie wartości AUC i okresu półtrwania w fazie eliminacji u osób w podeszłym wieku. U pacjentów z zastoinową niewydolnością serca pole pod krzywą stężenia leku w czasie i okres półtrwania w fazie eliminacji zwiększają się odpowiednio do wieku.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Tertens-AM nie był badany w badaniach nie-klinicznych.

Indapamid

15

Zastosowanie doustne dużych dawek (od 40 do 8 000 razy większych od dawki terapeutycznej)u różnych gatunków zwierząt wykazało nasilenie działania moczopędnego indapamidu. Główneobjawy zatrucia indapamidem podczas badań ostrej toksyczności po podaniu dożylnym lubdootrzewnowym, np. spowolnienie oddechu i obwodowy rozkurcz naczyń, były związanez właściwościami farmakologicznymi indapamidu.

Indapamid nie wykazał działania mutagennego ani rakotwórczego.

Badania toksycznego wpływu na rozród nie wykazały toksycznego wpływu na zarodki ani działania teratogennego u szczurów, myszy i królików.

Płodność nie była zaburzona ani u samców ani u samic szczurów.

Amlodypina

Toksyczny wpływ na rozród

Badania wpływu na rozród przeprowadzone u szczurów i myszy wykazały opóźnienie daty porodu,wydłużenie czasu trwania porodu i zmniejszoną przeżywalność potomstwa po zastosowaniuamlodypiny w dawkach około 50-krotnie większych od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi,w przeliczeniu na mg/kg mc.

Zaburzenie płodności

Nie stwierdzono wpływu amlodypiny podawanej w dawkach do 10 mg/kg mc./dobę (w przeliczeniu na mg/m2 powierzchni ciała, ośmiokrotnie* większej od maksymalnej zalecanej dawki dla ludzi, wynoszącej 10 mg) na płodność u szczurów (u samców przez 64 dni i u samic przez 14 dni przed parzeniem). W innym badaniu na szczurach, w którym samcom szczurów podawano amlodypiny bezylan w dawce porównywalnej do dawki stosowanej u ludzi, w przeliczeniu na mg/kg mc., przez 30 dni, stwierdzono zarówno zmniejszenie stężenia hormonu folikulotropowego i testosteronu w osoczu,jak również zmniejszenie gęstości nasienia i liczby dojrzałych spermatyd oraz komórek Sertoliego.

Działanie rakotwórcze i mutagenne

U szczurów i myszy otrzymujących amlodypinę w karmie przez dwa lata, w ilości tak dobranej, aby zapewnić dawkę dobową 0,5, 1,25 i 2,5 mg/kg mc./dobę, nie stwierdzono cech działaniarakotwórczego. Największa dawka (która w przypadku myszy była zbliżona, a u szczurów dwukrotniewiększa od maksymalnej, klinicznej, zalecanej dawki dla ludzi, wynoszącej 10 mg, w przeliczeniu namg/m2 powierzchni ciała*) była zbliżona do maksymalnej tolerowanej dawki dla myszy, ale nie dla szczurów.

W badaniach mutagenności nie stwierdzono działań związanych z podawanym lekiem na poziomiegenów ani chromosomów.

*W odniesieniu do masy ciała pacjenta wynoszącej 50 kg.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Tertens-AM, 1,5 mg + 5 mg

Rdzeń tabletki:

Hypromeloza 4000 mPas Laktoza jednowodna Magnezu stearynian Powidon K30

Krzemionka koloidalna bezwodnaWapnia wodorofosforan dwuwodnyCeluloza mikrokrystaliczna Kroskarmeloza sodowa

Skrobia żelowana, kukurydziana

Otoczka tabletki:

16

Glicerol Hypromeloza 6 mPas Makrogol 6000 Magnezu stearynian Tytanu dwutlenek (E171)

Tertens-AM, 1,5 mg + 10 mg

Rdzeń tabletki:

Hypromeloza 4000 mPas Laktoza jednowodna Magnezu stearynian Powidon K30

Krzemionka koloidalna bezwodnaWapnia wodorofosforan dwuwodnyCeluloza mikrokrystaliczna Kroskarmeloza sodowa

Skrobia żelowana, kukurydziana

Otoczka tabletki: Glicerol

Hypromeloza 6 mPas Żelaza tlenek czerwony (E172) Makrogol 6000 Magnezu stearynian Tytanu dwutlenek (E171)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

2 lata.

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 30˚C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry Aluminium/PVC:

15, 30, 60, 90 tabletek.

Butelki z HDPE z zakrętką z PP z zabezpieczeniem gwarancyjnym: 100, 500 tabletek.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania

Wszelkie niewykorzystane resztki produktu leczniczego lub jego odpady należy usunąć zgodnie z lokalnymi przepisami.

7. PODMIOT ODPOWIEDZIALNY POSIADAJĄCY POZWOLENIE NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

17

Les Laboratoires Servier50, rue Carnot

92284 Suresnes cedexFrancja

8. NUMERY POZWOLEŃ NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU

Tertens-AM, 1,5 mg + 5 mg: Pozwolenie nr 21557Tertens-AM, 1,5 mg + 10 mg: Pozwolenie nr 21558

9. DATA WYDANIA PIERWSZEGO POZWOLENIA NA DOPUSZCZENIE DO OBROTU I DATA PRZEDŁUŻENIA POZWOLENIA

Data wydania pierwszego pozwolenia na dopuszczenie do obrotu: 4 listopada 2013 r.Data ostatniego przedłużenia pozwolenia: 24 września 2020 r.

10. DATA ZATWIERDZENIA LUB CZĘŚCIOWEJ ZMIANY TEKSTU

CHARAKTERYSTYKI PRODUKTU LECZNICZEGO

04/04/2021

18